Όταν η «ριζοσπαστική» αριστερά συναντιέται με έναν εγκληματία του απαρτχάιντ.

Δεν προκαλεί έκπληξη ούτε η επίσκεψη του προέδρου του Ισραηλινού Απαρτχάιντ, Σιμόν Πέρες, στην Αθήνα, ούτε η χρονική περίοδος (αφού ο Αύγουστος ενδείκνυται για διακοπές στα ελληνικά νησιά και αντενδείκνυται για διαδηλώσεις διαμαρτυρίας), ούτε οι συνομιλίες με τον Πρόεδρο, τον Πρωθυπουργό και τον συν κυβερνώντα αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, στους χαλεπούς καιρούς της
ελληνο -ισραηλινής συμμαχίας και της μνημονιακής υποτέλειας.

Αυτό που προκαλεί έκπληξη είναι η συνάντηση του Σιμόν Πέρες με τον Αλέξη Τσίπρα, ηγέτη μιας παράταξης που θέλει να ονομάζεται «ριζοσπαστική» αριστερά.


Το έγκλημα του Απαρτχάιντ

Υπενθυμίζω ότι ο Σιμόν Πέρες είναι πρώτος πολίτης ενός απαρτχάιντ που εδώ και 45 χρόνια κρατά τον παλαιστινιακό πληθυσμό υπό κατοχή, χωρίς δικό του κράτος αλλά και χωρίς δικαίωμα να
συμμετέχει στην εκλογή της ηγεσίας του κράτους που κανονίζει τις τύχες του, χωρίς το δικαίωμα να καθορίζει την νομοθεσία του αλλά αντίθετα υπό ισραηλινή στρατιωτική νομοθεσία, χωρίς το δικαίωμα σε δίκαιες δίκες, αλλά αντίθετα υπό την αρμοδιότητα ισραηλινών στρατοδικείων, ακόμα και σε υποθέσεις ανηλίκων.

Ένα απαρτχάιντ που κρατά χιλιάδες Παλαιστίνιους στις φυλακές, ανάμεσά τους εκατοντάδες παιδιά, που φυλακίζει επ' αόριστον ακόμα και χωρίς απαγγελία κατηγοριών ή δίκη, που βασανίζει συστηματικά άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Ένα απαρτχάιντ που συνεχίζει να χτίζει παράνομους σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο εποικισμούς και ένα Τείχος, παράνομο σύμφωνα με τη γνωμοδότηση του διεθνούς δικαστηρίου, που κλέβει ακόμα περισσότερη γη και μετατρέπει τα παλαιστινιακά εδάφη σε απομονωμένους μεταξύ τους θύλακες, σε μπαντουστάν. Ένα απαρτχάιντ που φτιάχνει δρόμους και έχει λεωφορεία μόνο για εποίκους και συλλαμβάνει όσους Παλαιστίνιους επιχειρήσουν να τα χρησιμοποιήσουν. Ένα απαρτχάιντ που αφαιρεί παρανόμως τους φυσικούς πόρους από τα κατεχόμενα με πρώτο και ζωτικότερο το νερό - κάνοντας ακόμα και τη Επιτροπή Διεθνών Σχέσεων του γαλλικού κοινοβουλίου να μιλήσει σε σχετική έκθεσή της για «απαρτχάιντ» σε ότι αφορά το νερό στα κατεχόμενα .

Ταυτόχρονα πρόκειται για ένα απαρτχάιντ που κρατά πάνω από 1,5 εκατομμύριο Παλαιστίνιους κατοίκους της Λωρίδας της Γάζας, στην πλειονότητά τους παιδιά, σε έναν απάνθρωπο και παράνομο σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο αποκλεισμό, αφού αποτελεί συλλογική τιμωρία του άμαχου πληθυσμού.

Ένα απαρτχάιντ που έχει αφαιρέσει τις ζωές χιλιάδων Παλαιστινίων, στην πλειονότητά τους αμάχων, όλα αυτά τα χρόνια.

Με άλλα λόγια ένα απαρτχάιντ που αφαιρεί κάθε ανθρώπινο δικαίωμα (ζωής, περίθαλψης, πρόσβασης σε νερό, ελεύθερης μετακίνησης, στέγασης κ.λπ.) από 4 εκατομμύρια Παλαιστίνιους που ζουν στη Δυτική Όχθη, συμπεριλαμβανομένης της ανατολικής Ιερουσαλήμ και στη Λωρίδα της Γάζας.

Ακόμα ένα απαρτχάιντ που επιτρέπει σε οποιονδήποτε άνθρωπο εβραϊκής καταγωγής ή εβραίο στο θρήσκευμα να εγκατασταθεί στα εδάφη της ιστορικής Παλαιστίνης που κατακτήθηκαν το 1948 και να γίνει ισραηλινός πολίτης, αλλά απαγορεύει την επιστροφή των Παλαιστινίων προσφύγων όπως επιτάσσει το διεθνές δίκαιο γενικά αλλά και συγκεκριμένα η απόφαση 194 του ΟΗΕ.

Και ένα απαρτχάιντ όπου το 20% των πολιτών του ίδιου του κράτους του Ισραήλ, δηλαδή 1,2 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι με ισραηλινή υπηκοότητα ζουν ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Δεν τους αφήνουν να επιστρέψουν στα χωριά τους ή κατεδαφίζουν κάποια από αυτά, προσπαθούν να τους απολύσουν από όπου εργάζονται, αποφεύγουν τις κοινωνικές παροχές, καταστέλλουν τις κινητοποιήσεις τους, προσπαθούν να απαγορεύσουν τα κόμματά τους, διώκουν τους ηγέτες τους, διαγράφουν τα τοπωνύμια στη γλώσσα τους και προωθούν την απαγόρευση των εορτασμών της παλαιστινιακής Νάκμπα (καταστροφής).

Ας υπενθυμίσει επιτέλους κάποιος στην ελληνική πολιτική ηγεσία, συμπεριλαμβανομένης της ηγεσίας του Συνασπισμού «Ριζοσπαστικής» Αριστεράς - ΕΚΜ, ότι το απαρτχάιντ αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας τόσο σύμφωνα με τη Διεθνή Συνθήκη για την Καταστολή και Τιμωρία του Εγκλήματος του Απαρτχάιντ, (του 1973), όσο και σύμφωνα με το Καταστατικό της Ρώμης, για το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, (του 1998) - ασχέτως αν το Ισραήλ δεν τολμά να αποδεχθεί κανένα από τα δύο κείμενα του διεθνούς δικαίου για να μην χρησιμοποιηθούν εναντίον του...

Ως εκ τούτου ο Σιμόν Πέρες θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως εγκληματίας κατά της ανθρωπότητας και όχι ως αξιότιμος συνομιλητής.

Αλήθεια, θα συναντούσε ο κ. Τσίπρας τον Pieter Willem Botha, την εποχή του Νοτιοαφρικανικού Απαρτχάιντ;

Βίος και πολιτεία ενός εγκληματία

Πέραν όμως από τις ευθύνες που βαραίνουν τον οποιονδήποτε Πρόεδρο του Ισραηλινού Απαρτχάιντ, καλό είναι να μην ξεχνάμε ποιος είναι συγκεκριμένα ο Σιμόν Πέρες. Ο Πέρες αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους ηγέτες του σιωνιστικού καθεστώτος. Ξεκίνησε την καριέρα του δουλεύοντας για λογαριασμό της Χαγκάνα, η οποία μετεξελίχθηκε στις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις γνωστές ως IDF και μαζί με τις άλλες ισραηλινές παραστρατιωτικές ομάδες πραγματοποίησαν την εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων, το 1948, γνωστή ως Νάκμπα. Ο Πέρες συνέχισε κατέχοντας διευθυντικές θέσεις στο Υπουργείο «Άμυνας», ενώ θεωρείται σημαντικός παράγοντας της ανάπτυξης του πυρηνικού προγράμματος του Ισραήλ που κατέληξε στην παραγωγή όπλων μαζικής καταστροφής. Ακολούθως εξελίχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους σιωνιστές πολιτικούς ηγέτες έχοντας υπάρξει τρεις φορές πρωθυπουργός, έχοντας συμμετάσχει ως υπουργός σε 12 κυβερνήσεις, κατέχοντας δύο φορές το θώκο του Υπουργού «Άμυνας». Ως Υπουργός «Άμυνας» στα μέσα της δεκαετίας του '70 υποστήριξε τον παράνομο εποικισμό των κατεχομένων παλαιστινιακών εδαφών από την οργάνωση εποίκων Gush Emunim.

Ως Πρωθυπουργός το 1996 βαρύνεται μεταξύ άλλων με τη σφαγή της Κανά, στο Λίβανο, όταν τα ισραηλινά στρατεύματα κατοχής, κατά τη διάρκεια της επιχείρησης «τα σταφύλια της οργής», βομβάρδισαν εγκαταστάσεις του ΟΗΕ σκοτώνοντας πάνω από εκατό Λιβανέζους άμαχους, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, που είχαν καταφύγει εκεί. Οι Ισραηλινοί τότε μίλησαν για λάθος, αλλά η σχετική έκθεση του ΟΗΕ σχεδόν απέκλειε τέτοιο ενδεχόμενο ενώ η Διεθνής Αμνηστία μετά από επιτόπια έρευνα θεώρησε την επίθεση εσκεμμένη.

Η σφαγή στην Κανά το 1996 υπό την πρωθυπουργία του Σιμόν Πέρες.

Ως Πρόεδρος δε του Ισραήλ, από το 2007 και έως σήμερα, ο Πέρες δεν έχει απλώς συνδέσει το όνομά του αλλά έχει υποστηρίξει ξεκάθαρα όχι μόνο τον παράνομο αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας αλλά και την επιχείρηση Χυτό Μολύβι κατά την οποία σκοτώθηκαν πάνω από 1.400 Παλαιστίνιοι στην πλειονότητά τους άμαχοι, μεταξύ των οποίων και πάνω από 300 παιδιά, αλλά και τη σφαγή στο Στόλο της Ελευθερίας. Στις πειρατικές επιθέσεις του ισραηλινού ναυτικού εναντίον αποστολών δια θαλάσσης προς την αποκλεισμένη Λωρίδα της Γάζας, επί προεδρίας Πέρες, έχουν απαχθεί, κακοποιηθεί, φυλακιστεί, καταληστευτεί και απελαθεί, μεταξύ άλλων και Έλληνες πολίτες, ναυτικοί, δημοσιογράφοι και ακτιβιστές.

Από την εθνοκάθαρση ως την κατασκευή όπλων μαζικής καταστροφής, από τους εποικισμούς ως το απαρτχάιντ, και από τη σφαγή στην Κανά ως τις σφαγές στη Γάζα και στο Μαβί Μαρμαρά, ο Σιμόν Πέρες είναι ο νομπελίστας ειρήνης που ξεπερνά σε εγκλήματα τον Ομπάμα ή ίσως και τον Κίσινγκερ.

Αλήθεια δε γνωρίζω τι διημείφθη μεταξύ Τσίπρα και Πέρες στη συνάντηση μιας περίπου ώρας, που είχαν. Τα μέσα μετέδωσαν ότι ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ εξερχόμενος δεν έκανε δηλώσεις, ενώ μέχρις στιγμής δεν έχει εκδοθεί καμία ανακοίνωση από το κόμμα.

Αυτό που γνωρίζω είναι ότι απέναντι στα εγκλήματα, η σιωπή είναι συνενοχή...

του Γ.Κ.

http://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/2012/08/10/%CE%BA%CE%B9-%CE%B5%CF%83%CF%8D-%CF%84%CE%AD%CE%BA%CE%BD%CE%BF%CE%BD-%CE%B2%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%B5-%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%B7-%CF%81%CE%B9%CE%B6%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%B1%CF%83%CF%84/