ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ (στ) - Μίκης Θεοδωράκης

Το κείμενο του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου με τον τίτλο «Ζητείται Ηγέτης» που διάβασα πρόσφατα στην Ιστοσελίδα του ΚΑΠ, μου έδωσε την αφορμή για μια σειρά σκέψεις:

Το ερώτημα είναι αν ο Ηγέτης γεννά την Ιδεολογία ή η Ιδεολογία γεννά τον Ηγέτη. Πάντως το βέβαιο είναι ότι Ηγέτης (με την ιστορική σημασία της λέξης) χωρίς Ιδεολογία δεν μπορεί να υπάρξει, όπως και Ιδεολογία χωρίς Ηγέτη κινδυνεύει να μείνει στα χαρτιά.

Προσωπικά θεώρησα ότι σήμερα στη χώρα μας η Ιδεολογία που θα μας βοηθήσει να σπάσουμε τα δεσμά και να προσφέρουμε στο Λαό και τη χώρα μας το ιδεολογικό όργανο που θα τον εξοπλίσει και θα τον βοηθήσει για να κατακτήσουμε την Ελευθερία και την Ανεξαρτησία μας είναι αυτή που ανέπτυξα στα κείμενα-ομιλίες μου που περιέχονται στο βιβλίο μου «Σπίθα-Για μια Ελλάδα Ανεξάρτητη και δυνατή». Πιστεύω ότι είναι η πρώτη φορά που η Αριστερά θέτει στη χώρα μας ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα Εξουσίας προσαρμοσμένο στις ειδικές διεθνείς και εσωτερικές συνθήκες και συσχετισμούς δυνάμεων. Με μια λέξη θα το έλεγα «Ιδεολογία της Ρήξης».

Κι αυτό γιατί θεωρώ ότι το «κουβάρι» με το οποίο τύλιξαν τον λαό μας (σαν την αράχνη) από το 1944 έως σήμερα έχει φτάσει στα όριά του. Δηλαδή δεν ξεμπλέκεται με κανένα άλλο τρόπο παρά με το
σπαθί, όπως έκανε ο Μέγας Αλέξανδρος με τον Γόρδιο Δεσμό. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια που κανείς δεν θέλει ούτε να την ακούσει και ούτε ακόμα περισσότερο να την παραδεχθεί και να προσπαθήσει να την κάνει πράξη.

Κι αυτή η αλήθεια έλαμψε όπως φαίνεται μόνο για μια στιγμή σαν αστραπή, όταν πρωτοειπώθηκε την 1η του Δεκέμβρη του 2010. Από όσους την κατάλαβαν, κάποιοι φοβήθηκαν και λάκισαν. Όμως ως φαίνεται, μείνανε αρκετοί στις γραμμές της Σπίθας που θεώρησαν ότι ακούν σε μια νέα εκδοχή τα γνωστά τους δήθεν επαναστατικά συνθήματα. Συνθήματα όπως τόσα και τόσα άλλα που ως τώρα λέγονται για να μη γίνονται και που απλώς χρησιμεύουν σαν άλλοθι που θεραπεύουν ταλαιπωρημένες συνειδήσεις.

Όπως είπαμε, το «κουβάρι» που μας έχει τυλίξει μέχρι ασφυξίας δεν ξετυλίγεται. Όπως δεν ξετυλίγεται από τη μύγα που έπεσε στα δίχτυα της αράχνης.

Όμως υπάρχουν ακόμα κάποιοι όπως κι εγώ, που πιστεύουν ότι ο Λαός δεν είναι μύγα και ότι διαθέτει πολλαπλάσια δύναμη από την αράχνη, φτάνει να το πιστέψει, να το δει και να το πράξει. Δηλαδή να πνίξει την Αράχνη μέσα στα ίδια της τα δίχτυα.

Γι' αυτό πιστεύω ότι η θεωρία «ξετυλίγω το κουβάρι», δηλαδή «πιστεύω ότι οι εκλογές θα μας απαλλάξουν από τα δεσμά» μέσα στον σημερινό συσχετισμό δυνάμεων με διάσπαρτες τις δυνάμεις της Αριστεράς και τις αντιμνημονιακές δυνάμεις, είναι θεωρία αποπροσανατολισμού και το μόνο που κάνει είναι να δώσει επί πλέον χρόνο στις δυνάμεις της εξάρτησης που με όλες τις αντιθέσεις τους παραμένουν ενωμένες, ώστε να μπορέσουν να τυλίξουν το λαό μας ακόμα πιο ασφυκτικά με τα αρπακτικά τους πλοκάμια.

Και φυσικά μια τέτοια θεωρία και πολιτική σβήνει τη Σπίθα και την κάνει στάχτη πάνω στις τόσες και τόσες στάχτες που συσσώρευσαν επάνω στο σώμα του Λαού οι δήθεν φιλικές του δυνάμεις που εδώ και πολύ καιρό έχουν εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια απελευθέρωσης του εργαζόμενου λαού που σήμερα δέχεται τα σκληρότερα χτυπήματα.

Η Σπίθα όπως την εννοώ εγώ, βρίσκεται έξω και ενάντια στην ξένη Εξάρτηση και το ντόπιο Σύστημα Εξουσίας. Καταγγέλλει την αμαξοστοιχία της Εξουσίας που προχωρά πάνω σε ξένες ράγες. Και έχει ως πρωταρχικό σκοπό να τις σπάσει και στη θέση τους να βάλει τις ράγες που θα μας οδηγήσουν στην Εθνική Ανεξαρτησία, την Παλλαϊκή Εξουσία και την Πατριωτική Αναγέννηση.

Και φυσικά θεωρώ ότι αποτελεί ουσιαστικά κοροϊδία το να επιδιώξει κανείς με τις εκλογές να μπει σ' ένα βαγόνι σ' αυτό το τραίνο της απάτης που οι ξένοι το ελέγχουν ολοκληρωτικά.

Επομένως όσοι δεν πιστεύουν σ' αυτή την Ιδεολογία της ρήξης, δεν μπορεί να ανήκουν στην Σπίθα. Άλλωστε υπάρχουν τόσα και τόσα κόμματα και κινήσεις με τις γνωστές ιδεολογίες που ως σήμερα δεν βοήθησαν τον λαό μας να μη φτάσει στο σημείο που τον οδήγησαν οι εχθροί του. Τότε όμως για ποιο λόγο υπάρχουν; Για να δίνουν άλλοθι στην Εξουσία να βάζει το μαχαίρι πιο βαθειά στις σάρκες του Λαού μας;

Ίσως για όλους αυτούς τους λόγους οι πραγματικοί Σπιθιστές και Σπιθίστριες να αναθεωρήσουν την ως τα τώρα τακτική του ΚΑΠ και να ακολουθήσουν άλλες μεθόδους που να μην τους εκθέτουν στην Εξουσία και στα παραρτήματά της. Η κατάσταση θα γίνεται κάθε μέρα και πιο δηλητηριώδης, εκδικητική και αιμοβόρα. Πάρτε τα μέτρα σας.

Γι' αυτό το λόγο είναι άμεση ανάγκη η Σπίθα να αναγεννηθεί μέσα από τις αδυναμίες και τα λάθη της. Αν σκεφτούμε ότι σήμερα μονάχα εμείς έχουμε σαν βασικούς στόχους τη ρήξη με όπλο την ενότητα του Λαού, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό μας κάνει να βρισκόμαστε στο στόχαστρο των κατάμαυρων δυνάμεων. Γι' αυτό το λόγο μας ταλαιπωρούν από την πρώτη στιγμή που ξεκινήσαμε και τώρα που η κατάσταση θα γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη για το Λαό, οι επιθέσεις θα είναι πιο συχνές και πιο ύπουλες.

Γι' αυτό σας λέω «πάρτε τα μέτρα σας» και ο νοών νοείτω...

Η επομένη των εκλογών θα σημάνει την αφύπνιση του πληγωμένου Λαού, που σήμερα μισοκοιμάται με το παραμύθι των εκλογών. «Λες να αλλάξει κάτι;» σκέπτονται κι έτσι πνίγουν την οργή τους.

Όμως τα κουκιά είναι μετρημένα. Το ΠΑΣΟΚ μαζί με τη Ν.Δ., αν τελικά πετύχουν να φτάσουν μαζί τις 151 έδρες και με πρωθυπουργό τον κ. Παπαδήμο, ανανεωμένα από την νωπή εντολή του λαού, θα συνεχίσουν την εφαρμογή του Μνημονίου με νέα ορμή. Κι αλήθεια, ποιος θα τους εμποδίσει; Το ΚΚΕ κλεισμένο στο φρούριό του... Από την άλλη μεριά ο Κουβέλης με το ένα πόδι στην Εξουσία... Κι ανάμεσά τους ο ΣΥΡΙΖΑ οχυρωμένος κι αυτός μέσα σ' ένα κόμμα με έντεκα συνιστώσες. Το πολύ-πολύ να μπουν μαζί του 3-5 βουλευτές αντιμνημονιακοί.

Δηλαδή η Αριστερά από το ΚΚΕ έως τους απομονωμένους αντιμνημονιακούς βουλευτές όχι μονάχα δεν θα έχει συνοχή απέναντι στα συνενωμένα κόμματα του Μνημονίου αλλά επί πλέον θα εξακολουθεί να κατασπαράσσεται κόβοντας τις ίδιες της τις σάρκες. Και σας ρωτώ: Πού θα ακουμπήσει ο προδομένος Λαός; Σε ποιες δυνάμεις; Με ποιες ελπίδες;

Η Σπίθα μόνη της για να ενώσει όλες αυτές τις απογοητευμένες δυνάμεις χρειάζεται χρόνο πολύ κι ακόμα πιο πολλή πίστη, θέληση, υπομονή και επιμονή. Και τη βεβαιότητα ότι το μέλλον του Λαού μας θα έρθει μέσα στο Λαό, από τον ίδιο τον Λαό και όχι μέσα στις κλειστές αίθουσες της Εξουσίας όπως είναι η Βουλή που υπάρχει για ένα και μόνο λόγο: Για να τη χρησιμοποιούν σαν ένα μανδύα της ξένης εξουσίας, που είναι η μόνη που παίρνει αποφάσεις για μας χωρίς εμάς, με πειθήνιο όργανό της το εγχώριο Σύστημα Εξουσίας.

Αθήνα, 5.4.2012
Μίκης Θεοδωράκης